Liefde en verdriet horen bij elkaar. Ze zijn als twee kanten van eenzelfde medaille.
Omgaan met de dood hoort bij het leven, maar wennen doet het nooit…
En dat zou ook niet goed zijn.
Hoewel ieder mens met verlies te maken krijgt, is daar lang niet altijd zo maar ruimte voor.
Na een afscheid gaat het leven weer door. Maar het verdriet en het gemis gaan hun eigen gang,
en kunnen je maar al te vaak verrassen. Een rouwproces vraagt veel energie, en wellicht onderschatten we dat nog wel eens. Maar hoe maken we er op een goede manier ruimte voor? En hoe kunnen we elkaar daarin tot steun zijn?
De herfst lijkt een moment bij uitstek te zijn om ruimte te maken voor het verdriet om het verlies dat vaak stilletjes in ons leeft. Dat is ook zo in de kerk. We vieren dan Allerzielen. Op die dag gedenken we de mensen die we moeten missen. Toch is het ook vieren. We vieren hun leven, en koesteren in onszelf alles waarmee onze geliefden ons leven hebben verrijkt. Alle goede herinneringen, alles wat we van hen hebben geleerd. We steken lichtjes aan en staan elkaar bij in het verdriet dat we zo vaak alleen dragen. We leggen wat er in ons leeft in handen van de Eeuwige, die weet wat er in ons omgaat. We staan open voor de liefde en de troost waarmee Hij ons tegemoet wil komen.
Je bent van harte uitgenodigd. Zondag 2 november is de dienst van Allerzielen in onze kerk, en die begint om 10 uur. Ieder die dat wil kan een naam (of namen) laten noemen die we in gebed zullen noemen. Ieder kan tijdens de dienst een kaarsje aansteken; we doen dat samen.
Later op die dag is de kerk geopend van 18.30 – 20.30 uur voor wie in de stilte van de kerk een kaarsje wil aansteken en/of gewoon even wil zitten.