Drie dagen na zijn 63e verjaardag overleed, in zijn eigen woning, Gerard Wilts.
Hij was een bijzonder mens, in onze kerk en daarbuiten. Dat bleek wel tijdens de uitvaart in onze bomvolle kerk op 20 januari jongstleden. Een in velerlei opzichten kleurrijk gezelschap was daar samen, geheel naar één van Gerards laatste wensen: kom in je mooiste, kleurrijkste en extravagantste kleding en vier mijn leven! Gerard wist door wie hij was allerlei mensen met elkaar in verbinding te brengen.
Begin jaren ‘90 liep hij onze parochie binnen, toen nog gevestigd in de huiskerk in de Emmastraat. En pastoor Cor Tol, die die zondag dienst deed, zei gewoonweg ‘welkom’ tegen hem. Het maakte dat Gerard zich er vanaf het begin ook welkom voelde. De stap naar de Oud-Katholieke kerk, die hem verbond met de geschiedenis van zijn vader, bleef zijn verdere leven enorm belangrijk voor hem. Gaandeweg kwam hij er zo thuis dat hij de parochie zelfs zijn familie ging noemen.
Pastoor Henk Schoon was degene die Gerard vanaf zijn komst naar de parochie Alkmaar begeleidde. In 1992 bereidde hij Gerard voor op het vormsel en de deelname aan de eucharistie, en Gerard werd ook een huisvriend van het gezin Schoon, waar in elk geval altijd veel met elkaar gelachen werd. Halverwege jaren ’90 groeide bij Gerard de wens om lector te worden in onze kerk. Hij volgde de opleiding en groeide in het verzorgen van voorbeden en de verkondiging. In de eerste jaren ging hij vaak voor met lector Henk Groen uit Egmond aan Zee.
Toen ik in de parochie kwam als (aanvankelijk nog) pastoraal werker in 2011, lag dat voorzichtige begin al echt achter hem. Hij ging regelmatig voor en zijn preken werden altijd gewaardeerd. Door zijn persoonlijke manier van spreken, zijn openheid en kwetsbaarheid raakte hij mensen. Hij had met velen een goede band en heeft ook voor heel veel mensen veel betekend in hun leven en geloven. Het leven had hem wijs gemaakt en zijn geloof was een doorleefde kracht, waarvan hij bevlogen getuigde in preken en in gebeden.
Ook buiten de parochie was hij in onze kerk geen onbekende. Jarenlang was hij de synodaal van Alkmaar, en tijdens de synode wist hij vaak op een duidelijke manier de kern te raken. Toen het een paar jaar geleden ging over een mogelijke gedenkplaats binnen elke parochie voor mensen die slachtoffer waren van grensoverschrijdend gedrag, beende hij met grote passen naar de microfoon en zei dat hij dáár niet aan moest denken. ‘Het zal toch niet zo zijn dat het eerste dat je ziet als je een kerk binnenloopt iets is dat mensen herinnert aan slachtoffer-zijn!’ Nee! Een mens is veel meer dan dat. Gerard zelf wist zich een mens die was opgevangen en geliefd, die genade ontving om niet. Hierheen! Hier is water voor ieder die dorst heeft. Kom, koop voedsel zonder geld, koop wijn en melk zonder betaling. Jesaja 55 was zijn lievelingstekst.
Ruim anderhalf jaar geleden hoorde Gerard dat hij ziek was en niet meer beter zou worden. Het geloof, dat hem in zijn leven zo veel gebracht had, heeft hem gedragen tot het eind. Het was ontroerend én inspirerend om dat te zien. Telkens als we samen in gebed gingen, werd hij rustig. En niet zelden zei hij daarna: ‘Wat zijn we toch gezegend’. Hij was ervan overtuigd dat hij ook na de laatste sprong in het duister zou worden opgevangen.
Als parochie voelt het leeg om zonder hem verder te moeten. We zullen nooit vergeten hoe hij intens kon genieten van de diensten, van bijzondere gebeurtenissen in onze kerk, de manier waarop hij gespreksavonden leidde, zijn preken, zijn bijdrage aan de Goede Week waarin we samen jarenlang voorgingen, de vele goede gesprekken, en hoe hij genoot tijdens de parochiemaaltijden. In de Paasnacht van 2015 was hij één van de doopborgen van Mei Emanuel Lodder, die later net als hij lector werd in onze parochie. Wij zijn ook gezegend, omdat we al deze mooie herinneringen kunnen bewaren als een schat in ons hart.
Het verdriet en gemis delen we als parochie en landelijke kerk met Arnold en Marcel, zijn broers, en met Diana en Nelly, die hem tot het laatst hebben bijgestaan, met zijn vele vrienden en vriendinnen, met mensen uit de regenbooggemeenschap, met collega’s, met de buren en de kinderen uit de buurt, die altijd graag even binnen liepen bij Gerard. Gerard hield van mooie kleding en durfde zich in de laatste jaren steeds vaker zo mooi uit te dossen als hij wilde. In mijn hart bewaar ik de naam die onze bisschop Dick Schoon hem vorig jaar gaf: ‘De man met de parel’.
Gerard overleed op 10 januari 2025. Zijn uitvaart was op 20 januari in onze parochie (kerkdienst) en in Hal 25 te Alkmaar (feest), waarna zijn lichaam werd teruggegeven aan Gods geschapen natuur op Natuurbegraafplaats Geestmerloo.
Lieve Gerard, dank voor je vriendschap, je vertrouwen en alles wat je voor ons hebt betekend.
Rust veilig in Zijn liefde, nu je voorgoed bent opgevangen.
Erna Peijnenburg
